Świętujemy 25. urodziny The Sims: Santiago Salcedo

Który z projektów, nad którymi pracowałeś, znaczy dla Ciebie najwięcej i dlaczego akurat ten?

Pracowałem nad wieloma elementami The Sims 4, trudno jest mi więc wybrać tylko jeden. Każdy z nich pozostanie w moim sercu z innego powodu. Cykl Księżyca to mój pierwszy projekt do Wilkołaków. Najwięcej frajdy sprawiło mi wprowadzenie pleśni do gry. Włożyłem duszę i serce w Ravenwood, świat z Dodatku Życie i śmierć. Ostatecznie myślę, że największe znaczenie ma dla mnie dynamika rodziny z Dodatku Razem raźniej, a zwłaszcza jej kawalarski wariant.

Dynamika rodziny to cecha gry, którą przejąłem od Lakshmi (pozdrawiam). Była tam jednak przestrzeń na nową zawartość oraz pewne modyfikacje – wynikało to z istniejących wówczas ograniczeń. Dynamika kawalarzy wyrosła w tych warunkach. Jest to dodatkowo odwzorowanie dynamiki panującej w mojej rodzinie i relacji z moimi córkami – gdy znajdziemy się w tym samym pomieszczeniu, nie potrafimy zachować powagi. Gdyby w prawdziwym życiu, tak jak w The Sims, wyświetlały się premie, nad głowami moich córek oraz moją ciągle widniałyby „Figle i psoty!”, czyli premia, którą otrzymują kawalarze, gdy ze sobą rozmawiają. Funkcja ta umożliwia graczom opowiadanie historii dotyczących relacji panujących (lub nie) w ich prawdziwych rodzinach.

W jaki sposób Twoje osobiste doświadczenia wpłynęły na Twoją pracę?

W moim prawdziwym życiu istnieje kilka rzeczy, które pomagają mi w pracy. Najważniejszymi z nich są: (1) Rodzicielstwo. Staram się korzystać z doświadczeń rodzica, gdzie tylko mogę w grze – znalazły one swoje odzwierciedlenie chociażby w wyżej wymienionej dynamice kawalarzy, lecz także w bliskiej dynamice. (2) Wenezuelskie pochodzenie. Spędziłem tam 40 lat życia. Kultura, w której się wychowałem, wyróżnia się pod wieloma względami, co pozwala mi spojrzeć na The Sims oraz swoją pracę z różnych perspektyw. (3) Dorastanie w środowisku, w którym jest dużo dzieci. Moja rodzina w Wenezueli prowadzi przedszkole, które stanowiło również część mojego domu, więc dosłownie w nim dorastałem. W związku z tym kiedy tylko mogę, dorzucam do gry fajną rozgrywkę dla dzieci. Nie mam pojęcia, ilu graczy o tym wie, lecz przerażająca Edith z Ravenwood potrafi być miłym duchem – no dobra, mniej niemiłym – jeśli podejdziesz do niej jako dziecko!