Miłość jest jednym z najważniejszych tematów życia simów także mam nadzieję, że ten wątek będzie ciekawy, inspirujący i pomocny 🙂

Podzielcie się zdjęciami waszych zakochanych simów i (o ile macie ochotę) historiami miłosnymi jakie im towarzyszą. 

Zacznę: moi simowie (ona: gwiazda muzyki - sławna piosenkarka, on światowej sławy aktor - ikona srebrnego ekranu) poznali się dawno temu podczas ceremonii wręczenia gwiezdnych ryków. Wzięli ślub. Spędzają razem mnóstwo czasu, często chodzą na randki (mają swoje ulubione miejsca) i celebrują razem wszystkie ważne chwile z życia. Obecnie już starsi, mają trójkę dzieci i dużą rodzinę ale mimo to znajdują czas tylko dla siebie (chociaż często trzeba przeganiać paparazzi).

Ulubione i ważne miejsce: fontanna w Tartosie, spędzili tam już razem mnóstwo wschodów i zachodów słońca.

Oto zdjęcia:

Miłość jest jednym z najważniejszych tematów życia simów także mam nadzieję, że ten wątek będzie ciekawy, inspirujący i pomocny 🙂

Podzielcie się zdjęciami waszych zakochanych simów i (o ile macie ochotę) historiami miłosnymi jakie im towarzyszą. 

Zacznę: moi simowie (ona: gwiazda muzyki - sławna piosenkarka, on światowej sławy aktor - ikona srebrnego ekranu) poznali się dawno temu podczas ceremonii wręczenia gwiezdnych ryków. Wzięli ślub. Spędzają razem mnóstwo czasu, często chodzą na randki (mają swoje ulubione miejsca) i celebrują razem wszystkie ważne chwile z życia. Obecnie już starsi, mają trójkę dzieci i dużą rodzinę ale mimo to znajdują czas tylko dla siebie (chociaż często trzeba przeganiać paparazzi).

Ulubione i ważne miejsce: fontanna w Tartosie, spędzili tam już razem mnóstwo wschodów i zachodów słońca.

Oto zdjęcia:

Historia moich Simek jest dowodem na to, że prawdziwa miłość może pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie i odmienić życie na lepsze.

Psikus i K. poznały się na przyjęciu u wspólnych znajomych i od tego momentu są nierozłączne. Szybko zamieszkały razem, a ich miłość i wspólne pasje rozkwitały. Spontaniczne zaręczyny zaskoczyły K., ale bez wahania powiedziała TAK.

Każdy dzień przynosi im nowe wyzwania, które razem pokonują, czerpiąc radość z każdej wspólnie spędzonej chwili. Ich związek to prawdziwy przykład, że miłość jest najpiękniejszą przygodą, jaką można przeżyć. Wspólnie planują przyszłość, pielęgnują swoje pasje, świetnie razem się bawią... ale przede wszystkim wciąż mocno się kochają.  #MiłośćJestPiękna

Historia moich Simek jest dowodem na to, że prawdziwa miłość może pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie i odmienić życie na lepsze.

Psikus i K. poznały się na przyjęciu u wspólnych znajomych i od tego momentu są nierozłączne. Szybko zamieszkały razem, a ich miłość i wspólne pasje rozkwitały. Spontaniczne zaręczyny zaskoczyły K., ale bez wahania powiedziała TAK.

Każdy dzień przynosi im nowe wyzwania, które razem pokonują, czerpiąc radość z każdej wspólnie spędzonej chwili. Ich związek to prawdziwy przykład, że miłość jest najpiękniejszą przygodą, jaką można przeżyć. Wspólnie planują przyszłość, pielęgnują swoje pasje, świetnie razem się bawią... ale przede wszystkim wciąż mocno się kochają.  #MiłośćJestPiękna

Czekamy na więcej zdjęć i historii 🙂

Czekamy na więcej zdjęć i historii 🙂

Wraz z kolejnym pokoleniem simów zrodziła się kolejna romantyczna miłosna historia, tym razem jej bohaterami są Tycjan i Nikodem. Poznali się już w szkole podstawowej, spędzali ze sobą od dzieciństwa prawie każdy dzień. Bardzo się przyjaźnili natomiast głębsze uczucie zrodziło się dopiero w dorosłym życiu 🙂 chodzili do tej samej szkoły podstawowej, tego samego liceum, na ten sam kierunek studiów a następnie podjęli razem tę samą pracę. Dzień bez siebie uważają za dzień stracony. Obecnie mieszkają razem w jednym z apartamentów w San Myshuno, kochają wspólne podróże, taniec i mówiąc ogólnie - wspólne życie.

Poniżej zdjęcia z ich obecnej relacji:

a oto ich zdjęcie z dzieciństwa:

Wraz z kolejnym pokoleniem simów zrodziła się kolejna romantyczna miłosna historia, tym razem jej bohaterami są Tycjan i Nikodem. Poznali się już w szkole podstawowej, spędzali ze sobą od dzieciństwa prawie każdy dzień. Bardzo się przyjaźnili natomiast głębsze uczucie zrodziło się dopiero w dorosłym życiu 🙂 chodzili do tej samej szkoły podstawowej, tego samego liceum, na ten sam kierunek studiów a następnie podjęli razem tę samą pracę. Dzień bez siebie uważają za dzień stracony. Obecnie mieszkają razem w jednym z apartamentów w San Myshuno, kochają wspólne podróże, taniec i mówiąc ogólnie - wspólne życie.

Poniżej zdjęcia z ich obecnej relacji:

a oto ich zdjęcie z dzieciństwa:

@EA_Kalinaczy zgodziłabyś się dodać temat o miłości do indexu kreatywnej przestrzeni? 🙂

@EA_Kalinaczy zgodziłabyś się dodać temat o miłości do indexu kreatywnej przestrzeni? 🙂

@Patryk131094 Już dawno miałam to zrobić 🙂 Dzięki za przypomnienie i za kolejną wspaniałą historię ❤️+❤️

@Patryk131094 Już dawno miałam to zrobić 🙂 Dzięki za przypomnienie i za kolejną wspaniałą historię ❤️+❤️

jeszcze kilka zdjęć z randki simów z poprzedniego pokolenia (ci sami co na zdjęciach z pierwszego postu z Tartosy) 

jeszcze kilka zdjęć z randki simów z poprzedniego pokolenia (ci sami co na zdjęciach z pierwszego postu z Tartosy) 

Moja Simka, Naiv, to hardcorowa samotniczka. Nieszczególnie pozwala innym się do siebie zbliżyć, ale kiedy już kogoś do siebie dopuści, otwiera się jak niesklejona folią książka. Łatwo ją przez to zranić, więc najpierw musi poznać kogoś dobrze, aby nie doznała smaku goryczy i żalu, gdyby doszło do zerwania znajomości.

Zwykle trzyma dystans, aby nie dopuścić zbyt szybko emocji do drzwi wyjściowych jej serca, ale zawsze miała słabość do charyzmatycznych wesołków, którym bez wysiłku przychodziło rozbawianie innych.

Nic więc dziwnego, że szybko przyzwyczaiła się do przyjacielskiego Arthura, który okazał się wspaniałym przyjacielem, dla którego z utęsknieniem wyczekiwała każdej wolnej chwili, gdy mogła się z nim spotkać.

Jednak ku zaskoczeniu ich obojga, Naiv mimowolnie zaczęła flirtować z nim, choć Arthur nie wyglądał na takiego, który popędzałby sprawy, aby osiągnąć swój cel. Myślała nawet, że powinna się opamiętać, bo jego koleżeńskie nastawienie nie sugerowało jego romantycznego zainteresowania.

Ku jej zaskoczeniu jednak, kiedy postanowiła zaryzykować wszystko i odważnie złożyła swój pierwszy pocałunek na jego ustach, nie odepchnął jej, ale porwał w objęcia, odwzajemniając jej uczucie.

Na pierwszą ekscytującą randkę wybrali się do baru, gdzie pomimo swojej fobii społecznej, Naiv nie czuła się ani trochę niezręcznie. Skupiona tylko na swojej sympatii, pili drinki i poznawali siebie od nowej strony.

Na kolejną randkę wybrali się do parku. Spędzili miło czas, ciesząc się świeżym powietrzem i porównując swoje umiejętności szachowe. Naiv przegrała więcej razy, ale na jej obronę dodam, że była bardzo rozkojarzona uroczym uśmiechem i hipnotyzującym spojrzeniem jej obiektu westchnień.

Zjedli potem coś sycącego, aby zregenerować szare komórki, oddając się lekkiej rozmowie.

Przed zakończeniem romantycznego spotkania, oddali się całuśnym pieszczotom, ciesząc się wzajemną bliskością i narastającym uczuciem.

Niedługo później zamieszkali razem, wspólnie wykonując domowe obowiązki, wypełniając je radością, jakiej mogli teraz doświadczać.

Arthur nie potrzebował wiele czasu, aby oddać jej w pełni swe serce, duszę oraz ciało, oświadczając się na pierwszym wspólnym zorganizowanym przyjęciu. Wstydził się zrobić to wśród ciekawskich spojrzeń znajomych, więc zwabił ją nad jezioro, aby i jej decyzja nie była spowodowana wpływem tłumu.

Niepotrzebnie jednak bał się odrzucenia, albowiem Naiv bez zawahania przyjęła jego najszczerzej odkryte uczucia i pierścionek mający być początkiem do ich nowego rozdziału w życiu.

Na upamiętnienie tego wydarzenia, wesoło spędzili czas na przyjęciu, informując o zaręczynach.

Spragnieni siebie, szybko wzięli ślub.

Uroczystość wymiany obrączkami i sakramentalne \"tak\" przypieczętowali namiętnym pocałunkiem, ledwo słysząc radosne oklaski gości weselnych.

Tradycyjne karmienie tortem było nieco dłuższe niż zwykle, gdyż oprócz dzielenia się słodkim ciastem, pochłaniali wzrokiem siebie nawzajem.

Nie zapominając o gościach, sprawdzali zadowolenie z przyjęcia, poświęcając kilka chwil każdemu zaproszonemu, aby nikt nie poczuł się jedynie jak ozdoba sali. Młoda para jednak nie potrafiła powstrzymywać się od flirciarskich spojrzeń oraz romantycznych gestów, rozczulając serca przybyłych.

Kiedy w końcu udało im się wyrwać z centrum uwagi i pozostać sam na sam, Arthur nabrał chęci na bardziej miłosne gesty, posyłając swoją żonę odważnymi spojrzeniami i pocałunkami niemal do nieba.

Ostatnie chwile przed końcem przyjęcia poświęcili sobie nawzajem, zapominając o świecie wokół nich.

Moja Simka, Naiv, to hardcorowa samotniczka. Nieszczególnie pozwala innym się do siebie zbliżyć, ale kiedy już kogoś do siebie dopuści, otwiera się jak niesklejona folią książka. Łatwo ją przez to zranić, więc najpierw musi poznać kogoś dobrze, aby nie doznała smaku goryczy i żalu, gdyby doszło do zerwania znajomości.

Zwykle trzyma dystans, aby nie dopuścić zbyt szybko emocji do drzwi wyjściowych jej serca, ale zawsze miała słabość do charyzmatycznych wesołków, którym bez wysiłku przychodziło rozbawianie innych.

Nic więc dziwnego, że szybko przyzwyczaiła się do przyjacielskiego Arthura, który okazał się wspaniałym przyjacielem, dla którego z utęsknieniem wyczekiwała każdej wolnej chwili, gdy mogła się z nim spotkać.

Jednak ku zaskoczeniu ich obojga, Naiv mimowolnie zaczęła flirtować z nim, choć Arthur nie wyglądał na takiego, który popędzałby sprawy, aby osiągnąć swój cel. Myślała nawet, że powinna się opamiętać, bo jego koleżeńskie nastawienie nie sugerowało jego romantycznego zainteresowania.

Ku jej zaskoczeniu jednak, kiedy postanowiła zaryzykować wszystko i odważnie złożyła swój pierwszy pocałunek na jego ustach, nie odepchnął jej, ale porwał w objęcia, odwzajemniając jej uczucie.

Na pierwszą ekscytującą randkę wybrali się do baru, gdzie pomimo swojej fobii społecznej, Naiv nie czuła się ani trochę niezręcznie. Skupiona tylko na swojej sympatii, pili drinki i poznawali siebie od nowej strony.

Na kolejną randkę wybrali się do parku. Spędzili miło czas, ciesząc się świeżym powietrzem i porównując swoje umiejętności szachowe. Naiv przegrała więcej razy, ale na jej obronę dodam, że była bardzo rozkojarzona uroczym uśmiechem i hipnotyzującym spojrzeniem jej obiektu westchnień.

Zjedli potem coś sycącego, aby zregenerować szare komórki, oddając się lekkiej rozmowie.

Przed zakończeniem romantycznego spotkania, oddali się całuśnym pieszczotom, ciesząc się wzajemną bliskością i narastającym uczuciem.

Niedługo później zamieszkali razem, wspólnie wykonując domowe obowiązki, wypełniając je radością, jakiej mogli teraz doświadczać.

Arthur nie potrzebował wiele czasu, aby oddać jej w pełni swe serce, duszę oraz ciało, oświadczając się na pierwszym wspólnym zorganizowanym przyjęciu. Wstydził się zrobić to wśród ciekawskich spojrzeń znajomych, więc zwabił ją nad jezioro, aby i jej decyzja nie była spowodowana wpływem tłumu.

Niepotrzebnie jednak bał się odrzucenia, albowiem Naiv bez zawahania przyjęła jego najszczerzej odkryte uczucia i pierścionek mający być początkiem do ich nowego rozdziału w życiu.

Na upamiętnienie tego wydarzenia, wesoło spędzili czas na przyjęciu, informując o zaręczynach.

Spragnieni siebie, szybko wzięli ślub.

Uroczystość wymiany obrączkami i sakramentalne \"tak\" przypieczętowali namiętnym pocałunkiem, ledwo słysząc radosne oklaski gości weselnych.

Tradycyjne karmienie tortem było nieco dłuższe niż zwykle, gdyż oprócz dzielenia się słodkim ciastem, pochłaniali wzrokiem siebie nawzajem.

Nie zapominając o gościach, sprawdzali zadowolenie z przyjęcia, poświęcając kilka chwil każdemu zaproszonemu, aby nikt nie poczuł się jedynie jak ozdoba sali. Młoda para jednak nie potrafiła powstrzymywać się od flirciarskich spojrzeń oraz romantycznych gestów, rozczulając serca przybyłych.

Kiedy w końcu udało im się wyrwać z centrum uwagi i pozostać sam na sam, Arthur nabrał chęci na bardziej miłosne gesty, posyłając swoją żonę odważnymi spojrzeniami i pocałunkami niemal do nieba.

Ostatnie chwile przed końcem przyjęcia poświęcili sobie nawzajem, zapominając o świecie wokół nich.